Sztuczka

• o prokreacji poprzez sztukę

Spektakl Bobo Bu wkracza w obszar, który pozostaje ciągle nieoswojony, w sferę kształtowania się świadomej cielesności dziecka. Pojawiają się pierwsze pytania typu skąd się wziąłem, dlaczego? Jednym ta piękna cielesna prawda oparta na uczuciach, poczuciu bezpieczeństwa i odpowiedzialności przychodzi dość łatwo innym trudniej. Dukamy często: Bo, bo, i kapitulujemy: Buuuu. Spektakl przychodzi tu z pomocą i wsparciem szanując granice intymności a podstawowy nacisk kładąc na uczucia i odpowiedzialność. Trzeba jednak pamiętać, by podążać za dzieckiem i za tym na co ono jest gotowe. Spektakl był konsultowany z pedagogami i psychologami dziecięcymi oraz ze specjalistami edukacji seksualnej. Zostały w nim uwzględnione ich uwagi, przy szczególnym nacisku na poczucie bezpieczeństwa zarówno dziecka jak i rodzica. Sama obecność na spektaklu nie zastąpi rozmowy z dzieckiem, lecz wspólne doświadczenie sztuki może ją rozwinąć lub zainicjować. 

scenariusz i reżyseria: Liza Szczęśliwa; oprawa wizualna: kilku.com; muzyka: Maciek Pyc; scenografia: Piękno Panie; występują: Katarzyna Tadeusz, Jan Tuźnik

spektakl dla dzieci od 6+

czas: 60’

Chociaż dziś w języku potocznym bobo oznacza małe dziecko, to niegdyś nasi przodkowie widzieli w nim złośliwego demona, straszydło do straszenia dzieci właśnie niezastąpione. To, że słowo zmieniło znaczenie nie dziwi ale to, że wciąż trudno poradzić sobie z dziećmi pozostało niezmienne. Niby ich już nie straszymy ale sami boimy się pewnych tematów. Spektakl Bobo Bu wkracza w obszar, który pozostaje ciągle nieoswojony, w sferę kształtowania się świadomej cielesności dziecka. Pojawiają się pierwsze pytania typu skąd się wziąłem, dlaczego? Bobo Bu to spektakl, który odpowiada na podstawową potrzebę dziecka w pędzie rozwojowym. Tą potrzebą jest zaspokojenie ciekawości. Tu pokładamy wielką wiarę w rodzicach, którzy potrafią empatycznie wyczuć czy ich dziecko jest gotowe na dowiedzenie się o prokreacji, poprzez sztukę teatralną czy też jeszcze nie. Tu trzeba podążać za dzieckiem. Spektakl szanuje granice intymności, podstawowy nacisk kładzie na uczucia i odpowiedzialność choć subtelnie przeplata się tu również forma wykładu wspartego wielkoformatowymi kliszami przypominającymi witraże.

Żyjemy razem- warsztaty filozoficzne

(odbędą się tuż po spektaklu)

Człowiek z natury potrzebuje innych, by czuć się dobrze i się rozwijać. W ramach warsztatów filozoficznych zostaną podniesione kwestie związane z ludzką potrzebą tworzenia relacji z innymi oraz wad i zalet bycia częścią grupy. Zastanowimy się wspólnie, co to jest indywidualizm i jak zachować swoją niepowtarzalność. Zadamy sobie pytanie, czy zawsze ktoś musi koło nas być, byśmy czuli się dobrze?
Jak poradzilibyśmy sobie na bezludnej wyspie i jak to jest być samotnym w tłumie? Warsztaty mają formę dociekań filozoficznych i są prowadzone metodą bazującą na Philosophy for Children Matthew Lipmana. Zajęcia zaczynają się od prezentacji ciekawego bodźca do dyskusji pod postacią fragmentu tekstu, ćwiczenia, obrazów, w których pojawia się motyw, na którego temat będzie grupa filozofować. Zajęcia prowadzi się metodą sokratejską, czyli poprzez wydobywanie wiedzy z wewnątrz za pomocą odpowiednio dobranych pytań. Dociekania uczestników są przeplatane aktywnością plastyczną i ruchową, nawiązującą do danego tematu zajęć. Osoba prowadząca warsztaty moderuje tylko przebieg dyskusji filozoficznych bez prezentacji swoich przekonań na dany temat. Dzięki temu młodzi uczestnicy mają przestrzeń do wykrystalizowania się ich własnych myśli.

Prowadzenie warsztatów: Dorota Monkiewicz
Absolwentka historii UMCS i filozofii teoretycznej KUL, nauczycielka etyki. Redaktorka działu Edukacja filozoficzna w czasopiśmie „Filozofuj!”. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Praktyków Filozofii dla Dzieci SOPHIA. Współautorka książki Filozofuj z dziećmi i młodzieżą tom II.